Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Οκέυ, σήμερα έπαθα κάτι που έχω να το λέω

Ώρα δυόμιση με τρεις το πρωί. Συγγρού (τσέχος, υποβρύχιο κι έτσι). Μας βγάζει ένας φίλος για ποτό, ένεκα τα γενέθλια.
Όπως πιθανότατα γνωρίζετε όσοι συχνάζετε εκεί, τα τραπέζια είναι μεσ' το δρόμο. Σχεδόν. Και, σε αντίθεση με περίπου πρόπερσι, κυκλοφορά πολύ αμάξι. Ενοχλητικά και αδικαιολόγητα πολύ αμάξι (δεν είναι δα και σε καμιά κεντρική διασταύρωση όπου θα περάσεις όπως και να 'χει, από κει έχει ενδιαφέρον να περάσει όποιος θέλει να κάτσει στο μαγαζί).
Το λοιπόν, εμείς ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, δεδομένου οτι ήπιαμε ό,τι ήτανε να πιούμε (5 μπύρες βαρέλι, 4 Carib, 1 βύσσινο) σηκωνόμαστε να φύγουμε. Εκεί που σηκώνομαι τελευταίος και περπατάω προς τα παιδιά, ένα αμάξι (BMW) περνάει από δίπλα. Μου γλείφει το πόδι, το δεξί. Για την ακρίβεια πατάει τόσο, ώστε να πατήσει το παπούτσι αλλά όχι το πόδι (διατμητικές τάσεις στο πόδι, θλιπτικές στο παπούτσι).
Το λοιπόν, στα επόμενα 2 λεπτά, συμβαίνει το εξής. Προχωράμε 20 μέτρα παρακάτω. Περιμένω το αμάξι (κάνοντας κωλοδάχτυλο στο μεταξύ) και έρχομαι στο παράθυρο του οδηγού και του χώνω ένα χαστούκι (ο οδηγός ήταν γυναίκα) δικαιολογώντας το παράλληλα "παλιοκαργιόλα με πάτησες".
Επόμενη σκηνή, 5 μέτρα παραπάνω και δίπλα στο 90μοίρες. Κατεβαίνει η οδηγός (βαμμένο ξανθό μαλλί, ίσως και ισιωμένο). Λέει καλά δε ντρέπεσαι, βαράς γυναίκα, αυτά σου μάθανε στο σπίτι σου οι γονείς σου (και χαθήκαμε στα στενά η άλλη δικαιολογία), κατεβαίνει και μια φίλη της (καμμένο στο ίσιωμα μαλλί, πιστολάκι και ψιλοκφεκόκκινο, βαμμένο μάλλον) και τη σιγοντάρει. Κατεβαίνει κι ένα παλληκάρι (ο όποιος Θεός να το κάνει) μιοσριξιά, φάτσα μαλακοκαύλη του στυλ "πάω Coral αλλά δε με βάζουν μέσα οπότε τη βγάζω στο γυράδικο", έρχεται στο μισό πόντο απ' το πρόσωπό μου και μου λέει τα ίδια. Κάνει δε πως με πιάνει απ' το λαρύγγι (για να δείξει πιό μάγγουρας) 3 φορές, επαναλαμβάνει το ίδιο τροπάρι και καταλήγει "φύγε να μη σε ξαναδώ". Απαντάω κι εγώ "ΟΚ" μ' ένα ήρεμο ύφος και υποβόσκον χαμόγελο και την κάνω προς εγνατία με το ρυθμό της παρέας.
Δικιά μου εκδοχή του επιλόγου. Πρώτον: τί με νοιάζει εμένα ρε πρόβατα αν χαθήκατε. Άμα δεν ξέρετε τους δρόμους να μην τους ανεβαίνετε. Δε μ' ενδιαφέρει. Δε με νοιάζει. Πώς το λένε, δεν έχει νόημα για ΄μένα.
Δεύτερον: Εσύ με πάτησες, εγώ σου ΄ριξα ένα χαστούκι με μέτρια προς μικρή δύναμη. Συγγνώμη να μου ζητήσεις στ'αρχίδια μου. ΜΕ ΠΑΤΗΣΕΣ. Μου ζήτησες συγγνώμη, να τη βράσω. Θεωρητικά μπορώ να σε τρέχω δικαστήριο και με καλό δικηγόρο να πετύχω αποζημίωση. Την έβγαλες μ' ένα χαστούκι που θα σου περάσει στα επόμενα 5 λεπτά. Να μ' ευχαριστάς γι' αυτό.
Τρίτον. Πού πάτε ρε γαμωκάνγκουρες του κερατά με τη φτηνιάρικη BMW σκατόβλαχοι στη Συγγρού. Ήρθατε να μας κάνετε και φιγούρα ηλίθιοι. Τραβάτε καμιά Κρήνη με τους ομοίους σας και σταματήστε να μας ενοχλείτε επιτέλους. Έχουμε πήξει από το είδος σας. Ψοφήστε μπας και κάνετε κάνα καλό στη χώρα.
"Βάρεσες γυναίκα;". Ε, ναι. Βάρεσα γυναίκα. Τί χαστούκι, τί μπουνιά, τί spanking όπως και να 'χει δε θ' αναλωθώ στο να το δικαιολογήσω απ' τη μεριά μου. Άμα θες ηλίθια να μιλάς για ισότητα μεταξύ των δύο φύλων δέξου το. Δε γίνεται να με πατάς με το αμάξι και να περιμένεις να είμαι ιππότης και τζέντλμαν. Αν θες να οδηγάς (σαν άντρας που θα 'λεγε κάποιος φαλλοκράτης) μάθε να δέχεσαι και τις συνέπειες της οδήγησής σου σαν άντρας (που θά 'λεγε πάντα κάποιος φαλλοκράτης).
Εν κατακλείδι θέλω να πω το εξής. Δε χρειάζεται κανείς να παίρνει αμάξι για να περάσει από Συγγρού (εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις). Δεν είναι δυνατόν να περνάνε 3 αμάξια το λεπτό απ' αυτό το σημείο. Στο κάτω κάτω είναι ένα σημείο που δικαιούμαστε σε πεζόδρομο. Λοιπόν, θαμώνες της περιοχής, ξεσηκωθείτε. Προπηλακίστε όσους περνάνε από 'κει. Δεν είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να πηγαίνουν όπου θέλουν με τ' αμάξι τους. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας όμως να περπατάμε όπου θέλουμε. Κάτω η δικτατορία του αυτοκινήτου. Κάτω η κουραδομαγκιά του αμαξιού. Στρουγγανόβλαχοι έξω απ' τη Συγγρού.

Υ.Γ.: Μη με ρωτήσετε τί θα 'κανα αν ήταν μέσα στο αμάξι κάνα νταγλάρι δίμετρο. Δεν ξέρω. Θέλω να πιστεύω ότι θα 'κανα το ίδιο. Και θέλω να πιστεύω πως το δίμετρο νταγλάρι θα το αντιμετώπιζε με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια. Επίσης εγώ ήμουν ούτως η άλλως έτοιμος να φάω ξύλο χωρίς ν' αντιδράσω, άσχετα αν είχα να κάνω με ένα μάτσο ψεύτικους μάγγουρες του φιγουράτου αμαξιού ή με το δίμετρο νταγλάρι.
ΥΓ.2: Έφυγα χαμογελώντας και χωρίς να με χαλάσει ιδιαίτερα το περιστατικό. Έκανα όπως πίστευα και πιστεύω ότι είναι δίκαιο. Για την ακρίβεια το σχολίασα επί ένα λεπτό περίπου αφότου έληξε. Ρωτήστε Τάσο, Τσακ, Βούλα, Κατερίνα, Ελεάννα και την άλλη που ήταν μαζί. Θα σας το επιβεβαιώσουν.

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Εκλογές



Μια βιαστική επίσκεψη για να ενημερώσω το ιστολόγιο και μία μάλλον πρόχειρη τοποθέτηση.
Σήμερα Τετάρτη 19 Μάη '10 είναι οι φοιτητικές εκλογές.
Οι στις φοιτιτικές εκλογές κατεβαίνουν παρατάξεις, ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και άλλες, με μικροδιαφορές από σχολή σε σχολή. Είναι γνωστό ότι οι παρατάξεις αυτές πρόσκεινται σε πολιτικά κόμματα, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ. Για τα τρία πρώτα κόμματα ισχύει απόλυτη αντιστοιχία με τις προαναφερθείσες παρατάξεις. Όσον αφορά τις αριστερές παρατάξεις τα πράγματα δεν είναι τόσο σαφή αλλά μεταβάλλονται από σχολή σε σχολή και από καιρό σε καιρό.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των από παράταξης συνδικαλιστών φοιτητών είναι μερικά από τα παρακάτω.
  • Ξύλινη αποστεωμένη γλώσσα, παρόμοια με αυτή των παλιών βουλευτών που προσπαθεί να ξεράσει λέξεις χωρίς να πει τίποτα. Φυσικά κάθε παράταξη έχει δικό της κώδικα και ο συνδικαλιστής ανάλογα την παράταξη που εκπροσωπεί πετάει μέσα βαρυσήμαντες κουβέντες που δε ξέρει τις περισσότερες φορές τί σημαίνουν (οικονομία, δυναμική, αγορά, αυτονομία, αυτοδυναμία, διαφάνεια, διαχείρηση, αγώνας, λαϊκά στρώματα, ταξική πάλη, κίνημα, καπιταλισμός, σοσιαλισμός, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες)
  • Φιλική διάθεση, ανεξήγητα φιλική. Πάντα θα σε χαιρετήσει, θα χαρεί που θα σε δεί, θα σε ρωτήσει τί νέα, θα κάτσει να σ' ακούσει τί έχεις να πεις και θα κάνει πως ενδιαφέρεται.
  • Αντιλήψεις που πηγάζουν από το ρεύμα που εκπροσωπεί. Η φιλοσοφία του ξεκινάει από σταθερές και προκύπτει συνεπαγωγικά, φτιάχνοντας μία ερμηνεία που αγκαλιάζει όλα τα φαινόμενα τα επίκαιρα. Μπορείς να τον δεις να ιδρώνει αν εκτροχιάσεις την κουβέντα. Αλλά αυτό είναι σπάνιο διότι ξέρει πάντα τρόπους να γυρνάει την κουβέντα στο επίπεδο που αντέχει.
  • Αντίληψη περί πολιτικού συστήματος εντελώς μεταπολιτευτική. Κι αυτό το λέω με την έννοια της κομματικής οικογένειας και οικογενειοκρατίας, της κομματικής κυριαρχίας.
Αν πας να δεις στις συνελεύσεις, οι ομιλητές κάνουν ένα στημένο debate όπου θ' ακούσεις πολλά "ναι, αλλά εσείς τότε που έτσι...", "εμείς τότε που αλλιώς...". Κι αν το παρατηρήσεις προσεχτικά, κάθε παράταξη, ακριβώς όπως κάθε κόμμα στη βουλή έχει το δικό του ρόλο σε αυτό το σύστημα, έτσι ώστε να εξισορροπούνται τα πάντα και να μην υπάρχει καμία γονιμότητα.
Εν τέλει, χωρίς πάντα επίσημα στοιχεία και μόνο με τη διαίσθησή μου, έχω καταλάβει ότι οι παρατάξεις, και δη οι μεγάλες (δαπ και πασπ) δεν εκπροσωπούν παρά ένα μικρό ποσοστό των φοιτητών οι οποίοι κατεβαίνουν και ψηφίζουν. Όσοι δεν κατεβαίνουν στις εκλογές ουσιαστικά δίνουν λευκή ψήφο συναινόντας στη ψήφο των αυτοψηφιζόμενων.
Προσωπικά είμαι εναντίον του όλου συστήματος και καταβάλλω αγώνα εναντίον του. Αυτό για διάφορους λόγους που θ' αναλύσω σε επόμενες αναρτήσεις ίσως. Απλά γενικά ενίσταμαι ως προς το δικαίωμα του φοιτητή να έχει λόγο στη δοιήκηση του πανεπιστημίου. Είμαι βέβαια εντελώς βέβαιος για ένα πράμα, ότι τα πολιτικά κόμματα δε δικαιούνται να έχουν κανένα λόγο στη διοίκηση του πανεπιστημίου.
Τέλος, επειδή είμαι βέβαιος για όσους το διαβάσουν αυτό ΚΑΙ ανήκουν σε παράταξη ότι θα με πουν αντιδημοκράτη, συστήνω να κάνουν μία μικρή κουβέντα μαζί μου (εφόσον δεν έχει τύχει ν' αναρτήσω κάτι αντίστοιχο) για το τί θεωρώ εγώ δημοκρατία. Βέβαια θα δώσω στον εαυτό μου μία πολιτική ταμπέλα προς κατατόπιση του αναγνώστη. Είμαι "συντηρητικός αναρχικός", ρεύμα που δεν υπάρχει, πλην όμως εκφράζεται με το βέλτιστο τρόπο από μία φιλελεύθερη παράταξη, που στην Ελλάδα δεν υπάρχει.

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Πλαστικοποίηση Πάσο για Πολιτικούς Μηχανικούς


Είναι σε Α4 οπότε κάντε κλικ για να την προβάλλετε


Διάγραμμα ροπής-καμπυλότητας όπου κ=1/R
Όπως βλέπετε στον πρώτο κλάδο του διαγράμματος, καθώς το πάσο παραλαμβάνει τη ροπή παραμορφώνεται. Η κλίση της ευθείας ισούται με 1/EI. Ο δεύτερος κλάδος ξεκινάει από το σημείο διαρροής του πάσο. Το πάσο δηλαδή περνάει σε πλαστική κατάσταση και αναπτύσσει περεταίρω καπυλότητα χωρίς την ανάγκη αύξησης της ασκούμενης ροπής