Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία

Είναι μία μούφα και μισή. Τίποτα δεν είναι δωρεάν στον κόσμο μας. Όλα έχουν κάποιο αντίτιμο. Θες, λεφτά, θες τρεις ώρες σκάψιμο, θες αγορά-συναρμολόγηση-συντήρηση, θες τάισμα τρείς φορές τη μέρα κ.ο.κ..
Όταν λέει κανείς δημόσια και δωρεάν παιδεία τί εννοεί δηλαδή; Ότι θα προσλάβει το κράτος σκλάβους οι οποίοι θα λειτουργούν την παιδεία μέχρι να εξαντληθούν απ' τη δουλειά και να πεθάνουν; Μήπως νομίζουν ότι υπάρχει ένα κράτος με τόνους και τόνους χρυσάφι στ' αμπάρια του που τους φυλάει ο κρατόδρακος διότι είναι έξτρα φιλάργυρος και του αρέσει να βλέπει το λαό να είναι φτωχός και να υποφέρει;
Και για να φέρουμε τα πράγματα στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Φορολογούμαστε -δηλαδή οι γονείς μας φορολογούνται κατά βάσει (απευθύνομαι σε συμφοιτητές τώρα, προς αποφυγήν παρεξηγήσεως για όποιον φορολογούμενο το διαβάσει) και πάμε πανεπιστήμιο χωρίς να πληρώνουμε. Και δεν πληρώνουμε γιατί τα λεφτά των φόρων με κάποιο μαγικό τρόπο πάνε και χρηματοδοτούν το πανεπιστήμιο.
Αυτό γίνεται σε έναν ιδεατό τέλειο κόσμο όπου μπορείς να αγνοείς το συντελεστή τριβής που έχουν τα χρήματα όταν περνάνε πολλά χέρια. Όλο και κάτι θα πάει εκεί που δε θες να πάει και ίσως να μην πάει τίποτα εκεί που ήθελες εσύ να πάει.
Οπότε θέτω κι εγώ το ερώτημα: μήπως θα 'ταν καλύτερο να πληρώναμε για τα πάντα όλα στα ίσια; (και σύσσωμη η αριστερά βγάζει αφρούς και φλύκταινες)
-Και πώς θ' αναδιανέμεται ο πλούτος υπέρ των φτωχών; θα ρωτήσεις
-Αυτή τη στιγμή δε μπορώ ν' απαντήσω, σκέψου εσύ έναν τρόπο... θα σου πω.