Οκέυ, σήμερα έπαθα κάτι που έχω να το λέω

Ώρα δυόμιση με τρεις το πρωί. Συγγρού (τσέχος, υποβρύχιο κι έτσι). Μας βγάζει ένας φίλος για ποτό, ένεκα τα γενέθλια.
Όπως πιθανότατα γνωρίζετε όσοι συχνάζετε εκεί, τα τραπέζια είναι μεσ' το δρόμο. Σχεδόν. Και, σε αντίθεση με περίπου πρόπερσι, κυκλοφορά πολύ αμάξι. Ενοχλητικά και αδικαιολόγητα πολύ αμάξι (δεν είναι δα και σε καμιά κεντρική διασταύρωση όπου θα περάσεις όπως και να 'χει, από κει έχει ενδιαφέρον να περάσει όποιος θέλει να κάτσει στο μαγαζί).
Το λοιπόν, εμείς ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, δεδομένου οτι ήπιαμε ό,τι ήτανε να πιούμε (5 μπύρες βαρέλι, 4 Carib, 1 βύσσινο) σηκωνόμαστε να φύγουμε. Εκεί που σηκώνομαι τελευταίος και περπατάω προς τα παιδιά, ένα αμάξι (BMW) περνάει από δίπλα. Μου γλείφει το πόδι, το δεξί. Για την ακρίβεια πατάει τόσο, ώστε να πατήσει το παπούτσι αλλά όχι το πόδι (διατμητικές τάσεις στο πόδι, θλιπτικές στο παπούτσι).
Το λοιπόν, στα επόμενα 2 λεπτά, συμβαίνει το εξής. Προχωράμε 20 μέτρα παρακάτω. Περιμένω το αμάξι (κάνοντας κωλοδάχτυλο στο μεταξύ) και έρχομαι στο παράθυρο του οδηγού και του χώνω ένα χαστούκι (ο οδηγός ήταν γυναίκα) δικαιολογώντας το παράλληλα "παλιοκαργιόλα με πάτησες".
Επόμενη σκηνή, 5 μέτρα παραπάνω και δίπλα στο 90μοίρες. Κατεβαίνει η οδηγός (βαμμένο ξανθό μαλλί, ίσως και ισιωμένο). Λέει καλά δε ντρέπεσαι, βαράς γυναίκα, αυτά σου μάθανε στο σπίτι σου οι γονείς σου (και χαθήκαμε στα στενά η άλλη δικαιολογία), κατεβαίνει και μια φίλη της (καμμένο στο ίσιωμα μαλλί, πιστολάκι και ψιλοκφεκόκκινο, βαμμένο μάλλον) και τη σιγοντάρει. Κατεβαίνει κι ένα παλληκάρι (ο όποιος Θεός να το κάνει) μιοσριξιά, φάτσα μαλακοκαύλη του στυλ "πάω Coral αλλά δε με βάζουν μέσα οπότε τη βγάζω στο γυράδικο", έρχεται στο μισό πόντο απ' το πρόσωπό μου και μου λέει τα ίδια. Κάνει δε πως με πιάνει απ' το λαρύγγι (για να δείξει πιό μάγγουρας) 3 φορές, επαναλαμβάνει το ίδιο τροπάρι και καταλήγει "φύγε να μη σε ξαναδώ". Απαντάω κι εγώ "ΟΚ" μ' ένα ήρεμο ύφος και υποβόσκον χαμόγελο και την κάνω προς εγνατία με το ρυθμό της παρέας.
Δικιά μου εκδοχή του επιλόγου. Πρώτον: τί με νοιάζει εμένα ρε πρόβατα αν χαθήκατε. Άμα δεν ξέρετε τους δρόμους να μην τους ανεβαίνετε. Δε μ' ενδιαφέρει. Δε με νοιάζει. Πώς το λένε, δεν έχει νόημα για ΄μένα.
Δεύτερον: Εσύ με πάτησες, εγώ σου ΄ριξα ένα χαστούκι με μέτρια προς μικρή δύναμη. Συγγνώμη να μου ζητήσεις στ'αρχίδια μου. ΜΕ ΠΑΤΗΣΕΣ. Μου ζήτησες συγγνώμη, να τη βράσω. Θεωρητικά μπορώ να σε τρέχω δικαστήριο και με καλό δικηγόρο να πετύχω αποζημίωση. Την έβγαλες μ' ένα χαστούκι που θα σου περάσει στα επόμενα 5 λεπτά. Να μ' ευχαριστάς γι' αυτό.
Τρίτον. Πού πάτε ρε γαμωκάνγκουρες του κερατά με τη φτηνιάρικη BMW σκατόβλαχοι στη Συγγρού. Ήρθατε να μας κάνετε και φιγούρα ηλίθιοι. Τραβάτε καμιά Κρήνη με τους ομοίους σας και σταματήστε να μας ενοχλείτε επιτέλους. Έχουμε πήξει από το είδος σας. Ψοφήστε μπας και κάνετε κάνα καλό στη χώρα.
"Βάρεσες γυναίκα;". Ε, ναι. Βάρεσα γυναίκα. Τί χαστούκι, τί μπουνιά, τί spanking όπως και να 'χει δε θ' αναλωθώ στο να το δικαιολογήσω απ' τη μεριά μου. Άμα θες ηλίθια να μιλάς για ισότητα μεταξύ των δύο φύλων δέξου το. Δε γίνεται να με πατάς με το αμάξι και να περιμένεις να είμαι ιππότης και τζέντλμαν. Αν θες να οδηγάς (σαν άντρας που θα 'λεγε κάποιος φαλλοκράτης) μάθε να δέχεσαι και τις συνέπειες της οδήγησής σου σαν άντρας (που θά 'λεγε πάντα κάποιος φαλλοκράτης).
Εν κατακλείδι θέλω να πω το εξής. Δε χρειάζεται κανείς να παίρνει αμάξι για να περάσει από Συγγρού (εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις). Δεν είναι δυνατόν να περνάνε 3 αμάξια το λεπτό απ' αυτό το σημείο. Στο κάτω κάτω είναι ένα σημείο που δικαιούμαστε σε πεζόδρομο. Λοιπόν, θαμώνες της περιοχής, ξεσηκωθείτε. Προπηλακίστε όσους περνάνε από 'κει. Δεν είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να πηγαίνουν όπου θέλουν με τ' αμάξι τους. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας όμως να περπατάμε όπου θέλουμε. Κάτω η δικτατορία του αυτοκινήτου. Κάτω η κουραδομαγκιά του αμαξιού. Στρουγγανόβλαχοι έξω απ' τη Συγγρού.

Υ.Γ.: Μη με ρωτήσετε τί θα 'κανα αν ήταν μέσα στο αμάξι κάνα νταγλάρι δίμετρο. Δεν ξέρω. Θέλω να πιστεύω ότι θα 'κανα το ίδιο. Και θέλω να πιστεύω πως το δίμετρο νταγλάρι θα το αντιμετώπιζε με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια. Επίσης εγώ ήμουν ούτως η άλλως έτοιμος να φάω ξύλο χωρίς ν' αντιδράσω, άσχετα αν είχα να κάνω με ένα μάτσο ψεύτικους μάγγουρες του φιγουράτου αμαξιού ή με το δίμετρο νταγλάρι.
ΥΓ.2: Έφυγα χαμογελώντας και χωρίς να με χαλάσει ιδιαίτερα το περιστατικό. Έκανα όπως πίστευα και πιστεύω ότι είναι δίκαιο. Για την ακρίβεια το σχολίασα επί ένα λεπτό περίπου αφότου έληξε. Ρωτήστε Τάσο, Τσακ, Βούλα, Κατερίνα, Ελεάννα και την άλλη που ήταν μαζί. Θα σας το επιβεβαιώσουν.