Η κατάπτωσις των χρηστών ηθών στη σύγχρονη κοινωνία και η κατάπτυστη ημών συμπεριφορά

...όλο αυτό το πράμα τέλοσπάντων οφείλεται σ' ένα αίτιο. (άνω τελεία;). Σ' ένα μικρό πραγματάκι που με μία λίγη φροντίδα απο τη μεριά του καθενός μπορεί να εξαλειφτεί και να ζήσουμε ήρεμοι κι ευτυχισμένοι, όσο μπορούμε.
Πόσες φορές αγαπητοί μου δε σας έχει κολλήσει τσίχλα σε ρούχο, παπούτσι, μαλλί (αυτό το έκανε η μία μου αδερφή στην άλλη μου αδερφή όταν ήταν μωρά και ήταν επικό-σας το απεύχομαι). Κι όλο ρωτώ τον εαυτόν μου. Τον ρωτώ λοιπόν αγαπητοί μου, γιατί να συμβαίνει αυτό το πράγμα. Πώς είναι δυνατόν κάτι τόσο μικρό που προκαλεί τόοοση ευχαρίστηση σε έναν να προκαλεί μετά τόοοσο πόνο σ' έναν άλλον.
Και όχι μόνο αυτό. Έχετε προσέξει ποτέ κάτι μαύρα μπαρμπαδελάκια απάνω στα πεζοδρόμια σαν κρεατοελιές; Είναι η τσίχλα αγαπητοί μου. Κι αυτή είναι η τρομερή δύναμή της. Κι όλο ρωτώ τον εαυτόν μου: διατί με μία τόοοσο απλή κίνηση μπορούμε να την περιορίσουμε αλλά δεν την κάνει κανείς; διατί ρέπουν οι απανταχού τσιχλάκηδες προς την εγκληματικότητα; γιατί δε σκέφτοναι και us decent smoking people;
Ορίστε λοιπόν πώς μπορείς να εξουδετερώσεις παντελώς τη σατανική δύναμη του μικρού εξαποδώ με γεύση δυόσμο κανέλα και δε συμμαζεύεται: κόβεις με το χεράκι σου ένα κομματάκι χαρτοπετσέτα, ίσα με 2 τετραγωνικά εκατοστά, εναποθέτεις στην αγκαλιά του την τσίχλα, τυλίγεις και τα ντάαα (ΆΝΩ ΤΕΛΕΙΑ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ). Είσαι κι εσύ ένας μικρός ήρωας -για τα παπούτσια κάποιου συνανθρώπου σου τουλάχιστον.
Γι' αυτό πρέπει όλοι να φροντίζουμε όταν βλέπουμε κάποιον να μασάει τσίχλα να τον στέλνουμε στο διάολο (ή να του εφιστούμε την προσοχή).

Κλείνοντας, θυμίστε μου ν ανεβάσω μια διακοσμητική φωτό για το παρόν αρθράκι από βδομάδα, αν το ξεχάσω χώστε και καμιά σφαλιάρα.