Εκλογές

Μια βιαστική επίσκεψη για να ενημερώσω το ιστολόγιο και μία μάλλον πρόχειρη τοποθέτηση.
Σήμερα Τετάρτη 19 Μάη '10 είναι οι φοιτητικές εκλογές.
Οι στις φοιτιτικές εκλογές κατεβαίνουν παρατάξεις, ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και άλλες, με μικροδιαφορές από σχολή σε σχολή. Είναι γνωστό ότι οι παρατάξεις αυτές πρόσκεινται σε πολιτικά κόμματα, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ. Για τα τρία πρώτα κόμματα ισχύει απόλυτη αντιστοιχία με τις προαναφερθείσες παρατάξεις. Όσον αφορά τις αριστερές παρατάξεις τα πράγματα δεν είναι τόσο σαφή αλλά μεταβάλλονται από σχολή σε σχολή και από καιρό σε καιρό.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των από παράταξης συνδικαλιστών φοιτητών είναι μερικά από τα παρακάτω.

• Ξύλινη αποστεωμένη γλώσσα, παρόμοια με αυτή των παλιών βουλευτών που προσπαθεί να ξεράσει λέξεις χωρίς να πει τίποτα. Φυσικά κάθε παράταξη έχει δικό της κώδικα και ο συνδικαλιστής ανάλογα την παράταξη που εκπροσωπεί πετάει μέσα βαρυσήμαντες κουβέντες που δε ξέρει τις περισσότερες φορές τί σημαίνουν (οικονομία, δυναμική, αγορά, αυτονομία, αυτοδυναμία, διαφάνεια, διαχείρηση, αγώνας, λαϊκά στρώματα, ταξική πάλη, κίνημα, καπιταλισμός, σοσιαλισμός, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες)
• Φιλική διάθεση, ανεξήγητα φιλική. Πάντα θα σε χαιρετήσει, θα χαρεί που θα σε δεί, θα σε ρωτήσει τί νέα, θα κάτσει να σ' ακούσει τί έχεις να πεις και θα κάνει πως ενδιαφέρεται.
• Αντιλήψεις που πηγάζουν από το ρεύμα που εκπροσωπεί. Η φιλοσοφία του ξεκινάει από σταθερές και προκύπτει συνεπαγωγικά, φτιάχνοντας μία ερμηνεία που αγκαλιάζει όλα τα φαινόμενα τα επίκαιρα. Μπορείς να τον δεις να ιδρώνει αν εκτροχιάσεις την κουβέντα. Αλλά αυτό είναι σπάνιο διότι ξέρει πάντα τρόπους να γυρνάει την κουβέντα στο επίπεδο που αντέχει.
• Αντίληψη περί πολιτικού συστήματος εντελώς μεταπολιτευτική. Κι αυτό το λέω με την έννοια της κομματικής οικογένειας και οικογενειοκρατίας, της κομματικής κυριαρχίας.

Αν πας να δεις στις συνελεύσεις, οι ομιλητές κάνουν ένα στημένο debate όπου θ' ακούσεις πολλά "ναι, αλλά εσείς τότε που έτσι...", "εμείς τότε που αλλιώς...". Κι αν το παρατηρήσεις προσεχτικά, κάθε παράταξη, ακριβώς όπως κάθε κόμμα στη βουλή έχει το δικό του ρόλο σε αυτό το σύστημα, έτσι ώστε να εξισορροπούνται τα πάντα και να μην υπάρχει καμία γονιμότητα.
Εν τέλει, χωρίς πάντα επίσημα στοιχεία και μόνο με τη διαίσθησή μου, έχω καταλάβει ότι οι παρατάξεις, και δη οι μεγάλες (δαπ και πασπ) δεν εκπροσωπούν παρά ένα μικρό ποσοστό των φοιτητών οι οποίοι κατεβαίνουν και ψηφίζουν. Όσοι δεν κατεβαίνουν στις εκλογές ουσιαστικά δίνουν λευκή ψήφο συναινόντας στη ψήφο των αυτοψηφιζόμενων.
Προσωπικά είμαι εναντίον του όλου συστήματος και καταβάλλω αγώνα εναντίον του. Αυτό για διάφορους λόγους που θ' αναλύσω σε επόμενες αναρτήσεις ίσως. Απλά γενικά ενίσταμαι ως προς το δικαίωμα του φοιτητή να έχει λόγο στη δοιήκηση του πανεπιστημίου. Είμαι βέβαια εντελώς βέβαιος για ένα πράμα, ότι τα πολιτικά κόμματα δε δικαιούνται να έχουν κανένα λόγο στη διοίκηση του πανεπιστημίου.
Τέλος, επειδή είμαι βέβαιος για όσους το διαβάσουν αυτό ΚΑΙ ανήκουν σε παράταξη ότι θα με πουν αντιδημοκράτη, συστήνω να κάνουν μία μικρή κουβέντα μαζί μου (εφόσον δεν έχει τύχει ν' αναρτήσω κάτι αντίστοιχο) για το τί θεωρώ εγώ δημοκρατία. Βέβαια θα δώσω στον εαυτό μου μία πολιτική ταμπέλα προς κατατόπιση του αναγνώστη. Είμαι "συντηρητικός αναρχικός", ρεύμα που δεν υπάρχει, πλην όμως εκφράζεται με το βέλτιστο τρόπο από μία φιλελεύθερη παράταξη, που στην Ελλάδα δεν υπάρχει.